Matthijs Winnubst

Dag 28

Zoals ik twee dagen geleden schreef: in deze fase gaan alle onderdelen steeds meer met elkaar samenhangen. Als bijvoorbeeld de duinen te fel van toon zijn, wordt het ondoenlijk om de voorgrond onder de aandacht te brengen. Of als de velden te licht zijn, krijg ik geen diepte meer in de duinen. Enzovoorts. Enzovoorts.

Als ik nou vantevoren al dit soort afhankelijkheden goed zou inschatten, was het afronden gauw gepiept. Maar meestal ontdek ik die pas al doende, of – vaker nog – achteraf, als ik eindelijk een paar meter afstand neem. Om dan te gaan bijstellen, doorvertalen naar andere stukken, terugvallen op eerdere kleuren, uitstellen, koffie drinken of naar buiten staren. Hier speelt (mijn beperkte) ervaring een grote rol.

Gelukkig maar dat ik dol ben op puzzelen.

Vandaag gewerkt aan (ik zou het niet lezen, de foto’s vertellen meer):

Witgele glaceerlaag boven het roze van de hemel
Duinen ter rechterzijde van de torenflats geschilderd – in bruinrood, met roze / oranje accenten
De velden aan de rechterkant van de torenflats, in grijstinten
Duinen ter linkerzijde van de torenflats: minder groen, meer bruinrood
De velden aan de linkerkant van de torenflats – de vlekken weggewerkt
De bomen van de villawijk: minder groen, meer bruinrood
De achtertuinen aan de rechterkant van de torenflats