Matthijs Winnubst, kunstschilder en tai-chi instructeur in Den Haag | 2013 | maart

Dag 27

Na 2 dagen pauze kon ik vandaag de draad weer oppakken. Hoera.

Ben verder gegaan met het glaceren van de lucht. In het midden zit nu een vrij sterke roze band. Die gaat hierna weer zachter worden, aan de onderkant voor verbinding met het blauwgrijs, aan de bovenkant door een lichtgele glaceerlaag naar het blauw toe. Zo probeer ik te bouwen aan een subtiel verlopend kleurenspectrum in de lucht.

Op de duinen en de velden en bomen ervoor heb ik meer licht gezet. Deels roodbruin om het effect van de laagstaande zon te versterken, deels geelgroen om die elementen door het grote contrast meer te laten uitspringen. Wordt zeker nog vervolgd, want ik wil het geheel niet te bruin te laten worden, waar het nu enigszins naar neigt.

Wat je wel al ziet ontstaan, is dat het beeld naar achteren toe begint open te trekken – de achterste duinen doen steeds meer mee. Zo wil ik het gevoel van diepte versterken.

Zo ziet het er nu uit. (Let niet op de vlekkerige stukken, die gaan weer verdwijnen.)
klik voor vergroting

Dag 25

Verdergegaan met de hemel. Het onderste deel is nu mooi zacht grijs geworden – past goed bij de algemene toon. Dat deel heb ik lichter uitlopend naar boven toe getrokken. Het hemelsblauw bovenaan heb ik iets meer turquoise gemaakt en wat verder naar beneden getrokken. De volgende stap is om vanuit het midden te gaan werken: een witte gloed die naar beneden toe roze tinten gaat geven en naar boven toe zachtgele tinten. Deze middenband schilder ik als laatste, omdat bij het schilderen van een lucht het zetten van zulke lichtere tonen over de donkere stukken geloofwaardig is. Het omgekeerde (donker over licht) werkt niet, behalve bij concrete donkere wolken.
klik voor vergroting

Verder nog gewerkt aan de kleur en de toon van de velden in de diepte.

De stand van zaken na 5 weken:
klik voor vergroting

Dag 23

Zojuist vroeg ik me af wat de titel van het schilderij (in wording) eigenlijk is. Daar had ik eerlijk gezegd nog niet bij stil gestaan. Mijn werktitel was vooralsnog schilderij 200×170. Niet echt dat je nou zegt inspirerend of richtinggevend of zo.

‘Herman – expressionistisch’Bij het bepalen van een titel hangt het er voor mij altijd vanaf waarvoor ik ‘m wil gebruiken. Soms is het gewoon een handige naam, zodat iedereen weet dat we het over hetzelfde hebben. Bijvoorbeeld een schilderij van model Herman in expressionistische stijl, dat noemde ik ‘Herman – expressionistisch’. Dat het model Herman heet, voegt eigenlijk niets toe, maar het is voor iedereen lekker duidelijk.

Soms ook wil ik extra informatie over het schilderij kwijt, zoals de locatie waar het geschilderd is (‘Seealpsee’), de betekenis die ik wil meegeven aan de toeschouwer (‘Een veilige plek’) of wat ik zo nodig over mijn eigen leven kwijt wil (‘1995 – 1997 Rotterdam’).
‘Seealpsee’

Ooit heb ik een schilderij op het vioolconcert van Alban Berg geïnspireerd en het daarnaar vernoemd. Beetje hoogdravend, maar ach, waarom niet?
‘Alban Berg – vioolconcert’

Bij abstracte werken kan een goed gekozen titel sterk werken, omdat het helpt bij het kijken. Het geeft je een ingang: “zie ik in het schilderij wat de titel aangeeft?” (‘Het Begin’.)

Zonder titel

Ik hou niet zo van het zonder titel wat je vaak ziet. Hoewel ik de kunstenaars die daarvoor kiezen best denk te kunnen begrijpen – ik ga ervan uit dat ze zoveel mogelijk aan de interpretatie van de toeschouwer zelf willen overlaten. Maar ik denk dan: “je laat toch een kunstwerk zien dat van jou is, dan héb je toch al iets voor de toeschouwer bepaald? Waarom zou je dan wel de titel weglaten, en niet om maar wat te noemen een deel van het kunstwerk zelf?” Maar goed, da’s vooral een persoonlijk gevoelsdingetje lijkt me.

Terug naar vandaag

En de titel van het schilderij waar ik nu aan werk?
Voorlopig ga ik voor Schilderij van de Stad en de Zee.

Vanochtend de straten van de stad geschilderd, in zon en schaduw:
klik voor vergroting

Dag 21

Eerst maar even aandacht voor alle dames die teleurgesteld waren na het lezen van de blogpost Vijftig tinten grijs afgelopen vrijdag, toen ze tegen het einde ontdekten dat ze niet aan hun trekken zouden komen. Om het goed te maken: klik hier maar op. Of koop gewoon het boek.

Over tot de orde van de dag:

De kleur van de hemel

Omdat mijn eigen vijftig tinten grijs me afgelopen vrijdag ook niet hadden bevredigd, heb ik vandaag verder gezocht op het schetsdoek naar de juiste tinten. Aan de rechterkant zie je hoe ik het globaal wil gaan opbouwen: boven de horizon een blauwgrijze tint, de tussenlaag vertoont een zachtroze schijnsel, en bovenaan de bekende blauwe lucht zoals een lucht blauw kan zijn op een late wintermiddag. (Doet me denken aan de slotregel van het gedicht Rood van Anton van Duinkerken, maar dat terzijde. Waarvan overigens in het gedicht via deze link de tekst niet klopt, het moet eindigen met ‘… zakjesblauw blauw.’ Ook dit terzijde. Weet iemand ergens de goede tekst online te vinden?)

Afijn, het schetsdoek:

klik voor vergroting

Verkondiging vanaf een kistje

Toen de kleuren op het schetsdoek me uiteindelijk bevielen, heb ik van elke tint een flinke hoeveelheid aangemaakt, zodat ik tijdens het werken op het grote doek niet tussentijds hoefde te gaan mengen. Want nu volgde een lastig stuk: het vloeiend in elkaar over laten lopen van verschillende tinten. Dat is in acryl haast niet in één keer te doen, omdat de verf zo snel opdroogt.

Hoe ik het zou aanpakken met olieverf, is als volgt: de 3 banen volledig aanbrengen, en daarna de nog natte verf over de grenzen in elkaar werken. Omdat olieverf langzaam droogt, is daar alle tijd voor. Met acryl niet: als ik bij het opzetten van een baan aan het einde ben aangekomen, is het begin alweer droog.

Hoe doe je dat dan wel met acryl? Eerst de banen opzetten, iets over elkaars begrenzingen heen – heb ik vandaag gedaan. Daarna in lagen werken: een aantal keren in steeds meer transparante toon de kleuren opnieuw aanbrengen. Nu kun je wel over de grenzen heenwerken, vanwege de transparantie.

De zee ook nog geschilderd. Nu begint er al iets van een geheel te ontstaan.

Zoals de trouwe lezers inmiddels gewend zijn, eindig ik – tevreden – met de tussenstand na vandaag:
klik voor vergroting