Dag 30
Een wonder: een eenvoudige rij populieren heeft een huwelijk voltrokken. De verbintenis is tot stand gebracht door de bomenrij die op deze afbeelding van links naar rechts loopt:
klik voor vergroting
In de echt verbonden
Een huwelijk? Ja, de linkerhelft van de stad is door de bomenrij verbonden met de rechterhelft, tot de eeuwigheid hen scheidt en dergelijke. Serieus – het schilderij is voor mij een stuk meer tot leven gekomen. Links en rechts hebben met elkaar te maken gekregen, zijn een verhouding aangegaan. (En dan al meteen getrouwd? Vlot hoor.)
Intiem en herkenbaar
Er is bovendien een begin gekomen van intimiteit, omdat de ruimtes ineens veel meer bepaald zijn. Hiermee is het schilderij ook specifieker geworden, échter, persoonlijker. Hoezo? Omdat het letterlijk minder openlaat, omdat het letterlijk meer invult, zodat het daarmee meer randvoorwaarden en aanknopingspunten biedt voor je onbewuste en minder overlaat voor je verbeelding. (Sorry voor de abstracte interessanterige woorden, maar zo kan ik het best opschrijven hoe het voor mij werkt.)
Door het nieuwe beeld worden bij mij meteen allerhande associaties opgeroepen – een teken dat ik op de goede weg ben met dit doek. Zo heeft de straat waarin de bomen staan betekenis voor me gekregen, een concreet gevoel bij een herinnering: Basel 1976, zomervakantie. Ik ben in een straat met hoge huizen, het is bloedheet, en het leven trilt.
Een kleine verandering in verf, een grote verandering in beeld. Kijk maar of je mijn gevoel deelt:
klik voor vergroting
Laat als eerste je reactie achter RSS Feed van de reacties op dit artikel